بررسی شکواییات در ادبیات منظوم معاصر (1350-1300)

یکی از موضوعات و مضامینی که از آغاز حیات شعر فارسی تاکنون، محتوای بخشی از  سروده­های هر شاعر را به خود اختصاص داده، شکواییه است. شکواییات بر اشعاری اطلاق       می­شود که شاعر در قبال ناملایمات و محرومیت­های وارده می­سراید و از رنج و اندوه و ناکامی خود سخن می­گوید. به نظر می­رسد رسالت این مضمون که از فروع ادب غنایی به شمار می­رود،  فقط ادای ذهنیات و انتقال احساسات شخصی شاعر باشد، در حالی که کاوش در متن شکواییات، آگاهی­های شخصی، اجتماعی و سیاسی فراوانی در پی دارد. بدین ترتیب با بررسی کلی شکواییات در دو بافت مختلف شعر معاصر (1350-1300)- به جهت رویکرد واقع گرایانه­ای که در فضای این نوع اشعار جاری است- هر چند مایه­ی درک بهتر و عمیق­تر آن آثار فراهم می­شود، امّا شاید نتوان این موضوع را از موضوعات مهم شعر معاصر به شمار آورد. در این میان وقوف برمعانی، تنوع و طبقه­بندی و در نهایت شناخت ابعاد و انواع مختلف شکواییات در آثار نخستین شاعران معاصر از نظر نگارنده دور نمانده است.